India stond nooit echt op mijn bucketlist omwille van de gevreesde Delhi Belly. Het is onmogelijk om de hele wereld te bezoeken en als Crohn patiënt leek het mij verstandig om India links te laten liggen. Een land met meer dan 1 miljard inwoners en extreme armoede, klinkt ook niet echt aanntrekkelijk. De lokroep van de tijgers was echter te sterk, dus uiteindelijk beslisten we het er toch op te wagen.
Vliegen naar India
Aangezien we slechts een week tijd hadden en zoveel mogelijk wilden zien, boekten we businessclass tickets via Finnair. Op die manier kom je niet volledig geradbraakt aan.
Route: Brussel – Helsinki – New Delhi
Belgen en Nederlanders hebben een visum nodig voor India. Zo'n visum voor India kan je makkelijk online aanvragen. Het kost momenteel (mei 2020) 109.95 euro per persoon en hangt na enkele dagen in je mailbox. Handig!
Dag 1: Agra
Ons vliegtuig landde om 5.25u in New Delhi. De meeste reisprogramma’s adviseren je dan om in Delhi een hotel te nemen en het de eerste dag wat rustig aan te doen. Aangezien wij geen tijd te verliezen hadden, reden wij meteen door naar Agra. Na een rit van 4 uur (204 km) arriveerden we in de stad die vooral bekend is omwille van de Taj Mahal.
Hotels in Agra
Als je in Agra op een toplocatie wil logeren, is er maar 1 optie: The Oberoi Amarvilas. Dit hotel heeft namelijk als enige zicht op de Taj Mahal. Als je de lobby betreedt, word je meteen omvergeblazen door één van de mooiste uitzichten ooit. Door een gigantisch raam aan de achterkant kijk je namelijk recht op de Taj Mahal. Ook vanuit onze kamer hadden we frontaal zicht op dit fabelachtige stukje architectuur.
Voor we werden opgehaald, genoten we op ons terras van een drankje, in het besef dat we waarschijnlijk nooit nog een kamer met zo’n spectaculair uitzicht zouden hebben. A room with a view is hier echt een understatement.
Bezoek aan de Taj Mahal
In een straal van 500 meter rond de Taj Mahal zijn geen motorvoertuigen toegestaan omdat het mausoleum veel te lijden heeft door de luchtvervuiling. Vanaf The Oberoi Amarvilas kan je makkelijk te voet naar de Taj Mahal, maar wij werden met een elektrisch golfkarretje gebracht. Aangezien het bijna 40 graden was, was dat geen overbodige luxe.
Wij gingen binnen langs de oostelijke toegangspoort. Vrouwen en mannen schuiven in een afzonderlijke rij aan. Je gaat door een detector en er mogen geen tassen mee naar binnen. Zonnebril en fototoestel, meer heb je niet nodig.
Na de entree ga je door de poort en heb je onmiddellijk een overweldigend uitzicht! Hoeveel foto’s je ook al gezien hebt, dit wereldwonder moet je echt met eigen ogen aanschouwen. Dwaal een tijdje door de prachtige tuinen en maak een foto op het wereldberoemde bankje.
Om het mausoleum binnen te komen, mag je nog eens erg lang aanschuiven in de brandende zon. Gelukkig hadden wij een gids die ons voorbij de rij loodste waardoor we meteen naar binnen konden. Ook de binnenkant is ronduit spectaculair. Het inlegwerk en de gekalligrafeerde panelen zijn prachtig. Jammer genoeg mag je binnen geen foto’s nemen.
Geschiedenis van de Taj MahalDe Taj Mahal is een ware ode aan de liefde. Shah Jahan, de 5de heerser van het Mogolrijk, had meerdere vrouwen. Zijn 3de vrouw was echter zijn grote liefde. Zij stierf in 1631 in het kraambed tijdens de bevalling van haar 14de kind. Voor haar dood had zij slechts 3 wensen:• Haar echtgenoot moest goed voor haar kinderen zorgen• Hij mocht niet meer hertrouwen• Hij moest een symbool van eeuwige liefde bouwen.
De Taj Mahal is volmaakt symmetrisch, met uitzondering van de graftombes. Na de dood van Shah Jahan, werd zijn tombe namelijk naast die van zijn vrouw geplaatst. De tombes die je ziet, zijn leeg. De echte graftombes staan in de kelder.
Shah Jahan kwam trouwens triest aan zijn einde. Normaal was het de traditie dat de oudste zoon zijn vader opvolgde. Zijn 3de zoon wilde echter de macht en doodde daarom zijn 2 oudere broers en sloot zijn vader op in Fort Agra. Vanuit zijn cel had hij zicht op de Taj Mahal waar zijn geliefde vrouw begraven lag.
Enkele weetjes:
- Op de oostelijke toegangspoort staan 22 koepeltjes.
- Er is 22 jaar gewerkt
- 22000 arbeiders werkten dag en nacht
- De witte marmer kwam uit een groeve 400 km verder en moest per paard/kameel vervoerd worden.
- Shah Jahan plande aan de overzijde van de rivier de bouw van een identiek mausoleum, maar dan in het zwart. Door de machtsgreep van zijn zoon is dat er nooit van gekomen.
- De 4 minaretten die rond het mausoleum staan, zorgen voor een soort 3D effect. Ze hellen bovendien iets naar buiten zodat ze, mochten ze ooit omvallen, niet op het gebouw vallen.
Bezoek aan Fort Agra
Een ander opmerkelijk gebouw in Agra is Fort Agra of het Rode Fort. Dit fort werd gebouwd tussen 1565 en 1571 door de Mogolse keizer Akbar om zichzelf en de hoofdstad Agra te beschermen.
Sindss 1983 staat dit monument op de Unesco werelderfgoedlijst. Het is in een toren van dit fort dat Shah Jahan werd opgesloten door zijn machtsgeile zoon.
Slechts 1/3 van het fort kan bezocht worden want in het andere gedeelte huist het leger. Zij zouden jaren geleden al vertrekken, maar tot op heden is dat nog niet gebeurd.
Rondom het fort staat een muur van 2.5 km. Binnen deze muren staan enkele paleizen en moskeeën. Sommige gebouwen zijn gemaakt van de witte marmer die over was na de bouw van de Taj Mahal. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.
Dag 2 – 3 en 4 Ranthambore
De volgende dag stonden we om 9 uur klaar voor onze volgende transfer richting Ranthambore. Aangezien dit een lange autorit zou zijn, werd beslist om ook een stukje van het traject per trein af te leggen. Na 1.5 uur werden we afgezet aan het station in Bharatpur. Er waren 1ste klas tickets voor ons geboekt, maar daar moet je je echt niet teveel bij voorstellen. Voor het eerst in ons leven ervaarden wij, als doorwinterde reizigers, een ware cultuurshock. De trein zat bomvol volk van allerlei pluimage. Onderaan zijn er banken en bovenaan bedden. De gasten veranderen regelmatig van plaats en iedereen kruipt tussen dezelfde lakens. Op een gegeven ogenblik waren we getuige van een echtelijke ruzie, waarbij vrouwlief een paar flinke klappen kreeg. Enfin, een echte ontspannen ritje was het niet.
Na 2.5 uur stapten we opgelucht uit in Sawai Madhopur waarna de chauffeur die ons opwachtte, ons in een kwartiertje naar Oberoi Vanyavilas bracht. Over dit ongelooflijk luxueuze tentenkamp, vertel ik later meer.
Tijgers spotten in India
Na een snelle lunch stonden we klaar voor onze eerste safari. Vol spanning vertrokken we naar het nationale park. Zou het ons lukken om tijgers te spotten?
De hotels hebben geen eigen voertuigen maar moeten gebruik maken van de jeeps die door de staat worden beheerd. Als je meerdere safari’s maakt, krijg je telkens dezelfde gids, maar steeds een andere chauffeur. Ranthambore National Park is opgedeeld in 10 zones en de gidsen krijgen elke dag een zone toegewezen zodat de bezoekers over het park verdeeld zijn. Sommige ingangen liggen op 10 minuutjes van het hotel, maar soms moet je wel 45 minuten rijden over abominabele wegen. Ook in de parken word je volledig geradbraakt. Tijgersafari’s zijn dan ook niet geschikt voor rugpatiënten.
Je kan deelnemen aan een safari in een zogenaamde Canter, een open vrachtwagen met plaats voor 20 personen. Ik zou zeggen: doe dat niet. Als je pech hebt, zit je in het midden en heb je veel minder mooi zicht. Een andere opties zijn jeep voor 6 personen. Deze zijn achteraan ook open en je hebt overal goed zicht. Je kan zo’n jeep ook afhuren, waardoor je hem met niemand moet delen. Wij kozen voor die laatste optie. Je hebt altijd perfect zicht en je hebt zelf een beetje inspraak. In elke auto is een koelbox mee dus je hoeft zelf niet voor een drankje te zorgen.
Safari’s vertrekken 2 keer per dag. In de ochtend van 6 tot 9.30u en ’s middags van 15u tot 18.30u. Voor de ochtendsafari kan je een kopje koffie drinken en een kleinigheidje eten. Het echte ontbijt moet wachten tot na de safari. Tussendoor heb je tijd om wat te relaxen langs het zwembad.
Maar nu, hebben wij tijgers gezien? Ja hoor! We waren nog maar een half uur op weg toen onze gids de eerste tijger spotte. Het kostte ons enig speurwerk maar uiteindelijk zagen wij ze ook. Het bleek om 2 jonge tijgers van 14 maanden te gaan. Op een gegeven moment naderde er een antiloop en zagen we hoe één van de jongen zijn sluiptechnieken uitoefende. Jammer genoeg zonder succes want de antiloop rook onraad en sloeg op de vlucht terwijl hij zijn soortgenoten luidkeels waarschuwde voor het gevaar. We hebben in totaal bijna 2 uur genoten van dit schouwspel.
Aangezien onze tijd er bijna op zat, reden we terug richting uitgang. Op enkele meters voor de uitgang passeer je de restanten van een oud fort. Toen de chauffeur achteruitkeek, lag moeder tijger op de muur naar ons te kijken. Ongelooflijk indrukwekkend om zo’n gigantisch beest van zo dichtbij te zien. Ze liet nog even een luide brul horen en wandelde toen onverstoord verder.
Ook de 2de dag hadden we tijdens beide safari’s geluk. Een keer zagen we een tijger terwijl hij ogenschijnlijk een dutje deed. Volgens de gids was hij op weg naar een waterplas waarop hij de chauffeur aanspoorde om daar alvast naartoe te rijden. Na een half uurtje wachten (terwijl wij dachten dat die gids toch echt niet kon weten of die tijger dorst had), verscheen hij plots vanuit de bosjes. Deze keer waren we echt heeeeel dichtbij. De tijger plofte even in de plas (dat doen ze blijkbaar graag) voor een lekker modderbad. Daarna leste hij zijn dorst om weer geruisloos in de bosjes te verdwijnen.
Ik kan echt eindeloos vertellen over die indrukwekkende momenten, maar je moet dit gewoon meegemaakt hebben. Tijgers spotten stond hoog op mijn bucketlist en ik ben dolblij dat ik dit mag afvinken.
Als je perse tijgers wil zien, is India een topkeuze. Wil je een safari waar je wat meer ziet, dan kan je echter beter naar Afrika. Want van de luipaarden, luiaarden, lippenberen,… en ander bijzonder wild dat hier zit, hebben we niets gezien.
De pauw is het nationale dier van India.
Als er een tijger wordt gespot, is het binnen de kortste keren een drukte van jewelst! Natuurlijk wil je liefst in je eentje genieten, maar wij hadden er wel begrip voor dat de gidsen mekaar informeren zodra ze een tijger gezien hebben.
De beste maand om tijgers te zien is april. Het is dan heel erg warm (richting 40 graden) en droog, waardoor de tijgers vaak te vinden zijn in de buurt van de drinkplaatsen. Er zitten nog 65 tijgers in Ranthambore en tijdens de nattere maanden, zijn er weken dat ze geen enkele tijger zien.
Tijdens de maanden juli, augustus en september is het park gesloten. Door de hevige regenval tijdens die periode, zijn de wegen onbereidbaar.
Ranthambore Fort
Aangezien wij 3 safari’s op rij tijgers hadden gezien, beslisten we onze 4de trip te vervangen door een bezoek aan Ranthambore Fort.
Dit fort uit de 10de eeuw ligt bovenop een heuvel, midden in het park. Het is gebouwd door de heersers van de Chauhan dynastie als bescherming tegen de vijand. Het fort is ondanks de vele oorlogen die hier gevoerd werden, goed bewaard gebleven. Er staat een moskee, maar de grootste bezienswaardigheid is de Lord Ganesha tempel. Tijdens ons bezoek was er een feest ter ere van Ganesha waardoor het er heel erg druk was. In tegenstelling tot de safari’s, was het hier helemaal niet toeristisch. Het was duidelijk dat wij de enige toeristen waren en we mochten hier ervaren dat Indiërs graag selfies maken met ‘blank’ toeristen. Ik werd omsingeld door een groep studenten die allemaal met mij op de foto wilden. Leuk voor even, maar na 10 foto’s heb ik me toch maar uit de voeten gemaakt.
Sommige mensen rollen naar de tempel. Je kan dit vergelijken met de pelgrims die bij ons te voet op bedevaart gaan.
Het fort staat sinds kort op de Unesco werelderfgoedlijst.
Ghushmeshwar Temple
Langs de weg naar het hotel naar het hotel passeerden we elke dag de Ghushmeshwar Tempel ter ere van de god Shiva. Het verhaal gaat dat de tempel is gebouwd omdat 2 zussen, die met dezelfde man getrouwd waren, ruzie kregen. De oudste zus werd namelijk niet zwanger en toen haar jongere zus beviel van een zoon werd ze gek van jaloezie en vermoorde de zoon. De jongere zus bleef bidden tot Shiva waarop deze god haar zoon deed herrijzen.
Dag 5 en 6 Jaipur
’s Ochtends wachtte onze vertrouwde chauffeur ons weer op om ons naar Jaipur te brengen. Deze rit van 180 km neemt ongeveer 4 uur in beslag.
Tegen de middag arriveerden we in het sprookjesachtige The Oberoi Rajvilas. Daarover lees je in een volgende blogpost meer.
Jaipur werd in 1727 gesticht door de Maharaja Jai Singh II. De stad Amber, waar zijn hof gevestigd was, werd namelijk te klein en dus besliste hij een nieuwe stad te bouwen. Halfweg de 19de eeuw barstte de stad opnieuw uit zijn voegen en werden er buiten de stadsmuur nieuwe wijken aangelegd. In 1876 werd de stad roze geschilderd ter gelegenheid van het bezoek van de Prins van Wales. Men koos voor roze omdat dat de kleur van gastvrijheid was. Sindsdien heeft Jaipur de bijnaam ‘pink city’.
In Jaipur bezochten wij het onwaarschijnlijk mooie Amber Fort. De volgende ochtend moesten we weer vroeg uit de veren om het Indiase verkeer met de fiets te trotseren.
Meer over deze super toffe uitstap met Le Tour de India lees je in de blogpost over Jaipur.
Uiteraard valt er in India nog veel meer te ontdekken. Deze rondreis door India neemt je mee naar het zuiden.
Onze reisroute
Bewaren voor later? Pin deze afbeelding.
